Wstęp

Fundación Escuela Nueva (FEN), kolumbijska organizacja pozarządowa, promuje i wdraża model edukacyjny Escuela Nueva, który zmienia konwencjonalne szkoły, stawiając dzieci w centrum procesu uczenia się, a nauczycieli i nauczycielki w nowej roli facylitatorów i facylitatorek. Model (nazwa oznacza Nową Szkołę) powstał w połowie lat 70. XX w., by poprawić jakość wiejskich szkół publicznych w Kolumbii, w których wiele klas uczy się w jednej sali. Drobiazgowa ewaluacja pokazała, że model poprawia wyniki dzieci w nauce: osiągają lepsze rezultaty w testach z matematyki, języka, a także tych sprawdzających zachowania społeczno-obywatelskie i samoocenę.

 

FEN logo

 

W latach 80. model Escuela Nueva przyjęto jako oficjalną politykę w Kolumbii. Objął 20 000 szkół i prawie dwie trzecie dzieci uczących się w szkołach wiejskich. Od tamtej pory odtworzyły go ministerstwa edukacji w 18 krajach, tak że dociera do ok. 5 milionów dzieci na całym świecie. FEN zaadaptował też model do innych kontekstów, m.in. szkół miejskich (Escuela Activa Urbana) i nauczania dzieci i młodzieży nieuczących się w szkole.

 

Kontekst

Vicky Colbert z dwójką współzałożycieli stworzyli model Escuela Nueva w połowie lat 70. XX wieku w Kolumbii w celu poprawy jakości i znaczenia edukacji w wiejskich szkołach o ograniczonych zasobach. Model miał zmienić dynamikę w klasie: nauczyciele i nauczycielki obsadzeni_dzone w roli facylitatorów i facylitatorek asystują dzieciom, które „uczą się uczenia” we własnym tempie. Na przełomie lat 70. i 80. wdrażano go w wiejskich szkołach w całym kraju w ramach oficjalnej polityki. W 1989 r. Bank Światowy nazwał model Escuela Nueva jedną z trzech najwybitniejszych reform w krajach rozwijających się, mających wpływ na krajową politykę. W 1998 r. wiejskie szkoły w Kolumbii osiągały lepsze wyniki niż miejskie, z wyjątkiem szkół w megamiastach.

Kolumbijski rząd wprowadził jednak politykę decentralizacji, która okazała się szkodliwa dla rozwijania Escueli Nuevy. Kiedy odpowiedzialność za edukację przekazano departamentom regionalnym i samorządom lokalnym, kontrolowanie jakości modelu i dalsze wsparcie w stosowaniu go w szkołach stało się trudne. W 1987 r. Colbert odeszła ze stanowiska wiceministra edukacji i założyła FEN jako niezależną organizację non-profit, żeby ocalić model i dalej go propagować. Od tamtej pory FEN zapewnia wsparcie merytoryczne rządom, organizacjom pozarządowym i instytucjom rozwojowym, by wpływać na wprowadzanie modelu i jego jakość w Kolumbii i na świecie.

 

Jak działa FEN

FEN działa na kilka różnych sposobów, by promować, adaptować i zachować model Escueli Nuevy w Kolumbii i poza nią. Przez lata rozszerzała swoje działania, które dziś obejmują następujące aspekty:

  • Pomoc merytoryczna: główną rolą FEN jest zapewnienie pomocy i wsparcia merytorycznego rządom, partnerom i partnerkom chcącym wdrażać model Escueli Nuevy. Co istotne, pomoc merytoryczna jest dostarczana w pakiecie obejmującym: opracowanie i dystrybucję przewodników edukacyjnych, zapewnienie szkoleń dla nauczycieli, ciągłą ewaluacje i wsparcie.
  • Łączenie społeczności: FEN buduje także społeczność wokół partnerów i partnerek wprowadzających model Escuela Nueva, by mogli_ły potem uczyć się wzajemnie i wspierać dalsze wdrażanie i adaptowanie modelu. Sztandarowym wydarzeniem FEN budującym społeczność jest światowy kongres, na którym co trzy lata spotykają się praktycy, decydenci i decydentki polityczni_e z całego świata, by uczyć się od siebie i promować ten model.
  • Badania i ewaluacja: FEN promuje także ewaluację modelu Escuela Nueva przez partnerstwo z instytucjami akademickimi i badawczymi. Ostatnio fundacja zaczęła opracowywać standaryzowane oceny i wskaźniki, by zrozumieć, jak program jest stosowany na świecie i jakie przynosi efekty.

 

Podejście systemowe

Kiedy Colbert wraz ze współzałożycielami projektowali model Escuela Nueva, zadali sobie wiele trudu, żeby nadawał się on pod względem technicznym, politycznym i finansowym do przyjęcia przez rząd. Od strony merytorycznej opracowali gotowe przewodniki edukacyjne dla nauczycieli i nauczycielek, by pracownicy i pracownice w wiejskich szkołach nie musieli_ały przygotowywać dodatkowych konspektów lekcji i materiałów.

Szkolenia dla nauczycieli i nauczycielek pomyślane były tak, by naśladowały zastosowany w programie styl uczenia się z uczniami w centrum: nauczyciele i nauczycielki mieli_miały się szkolić przez działanie, uczyć się modelu przez doświadczanie go. Od strony politycznej Colbert z zespołem budowali porozumienie co do poszczególnych elementów modelu, a zwłaszcza byli w ścisłym kontakcie z nauczycielskimi związkami zawodowymi, by rozwiać obawy, że Escuela Nueva mogłaby umocnić braki kadrowe w szkołach. W aspekcie finansowym model został zaprojektowany jako jak najbardziej oszczędny, powstały materiały do wielokrotnego wykorzystania i zwrócono uwagę na niewielkie wymogi kapitałowe potrzebne do jego wdrażania.

Model Escuela Nueva jest elastyczny. Dzięki szkoleniom i mikrocentrom, tworzonym by umożliwić ciągłe wzajemne wsparcie nauczycieli i nauczycielek, to właśnie oni_e stają się agentami i agentkami zmiany w szkołach, przyjmując koncepcję pomagania dzieciom w nauce zamiast odgórnego nią kierowania. Ponadto uczniowie i uczennice angażują się w prowadzenie szkół poprzez demokratyczne wybieranie samorządu uczniowskiego, który odgrywa czynną rolę w tworzeniu szkolnej wspólnoty i etosu. Rodzice i członkowie społeczności związują się ze szkołą przez udział w formalnych i nieformalnych działaniach edukacyjnych, a także świadczenie ochotniczych prac na rzecz szkoły.

FEN jest odbiciem filozofii Colbert, która stawia na tworzenie zmian systemowych przez współpracę z rządem. W 1987 r. dostrzegła trudności we wdrażaniu i utrzymywaniu modelu Escuela Nueva przez decentralizujący się rząd i dlatego zdecydowała się założyć FEN jako niezależną organizację non-profit, służącą Kolumbii i innym krajom wprowadzającym ten model edukacyjny. Colbert była przekonana, że stworzenie takiej organizacji w celu zachowania integralności modelu pomoże utrzymać jego wpływ i kontynuować proces wdrażania go i ulepszania, a także adaptowania do nowych kontekstów i populacji.

Escuela Nueva i FEN razem reprezentują ideę mówiącą, że innowacje są znacznie odporniejsze i trwalsze, jeśli odpowiadają na różnorodność i złożoność społeczności, w których są wprowadzane. Colbert uważa, że usługi publiczne, takie jak edukacja, można świadczyć efektywniej, jeśli biorący w nich udział aktorzy i aktorki – w tym przypadku dzieci, nauczyciele i nauczycielki oraz rodzice – wyznają wspólne wartości i zasady, ale też mogą je elastycznie dopasowywać do potrzeb swojej społeczności. Także rządy państw mogą lepiej utrwalać innowacje, jeśli współdziałają z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, reprezentującymi interesy społeczności.

 

Najważniejsze wnioski

  • Modele systemowe powinny ustalać wartości i zasady, ale jednocześnie zachowywać elastyczność

Model Escuela Nueva przetrwał w Kolumbii przez ponad 40 lat, zachowując podstawowe zasady wypracowane w połowie lat 70. Colbert z dwójką pozostałych autorów programu współpracowała z wiejskimi nauczycielami i nauczycielkami, by mieć pewność, że model ten będzie można łatwo i opłacalnie wdrożyć za ograniczone środki rządowe. Przez ponad dekadę pracowała też w Ministerstwie Edukacji, zyskując polityczne poparcie, by wprowadzanie Escueli Nuevy stało się polityką państwa. Co istotne, model ten opiera się na koncepcji partycypacji społecznej. Zakłada aktywny udział kluczowych interesariuszy i interesariuszek – nauczycieli i nauczycielek, dzieci i rodziców – we wdrażaniu modelu w swojej szkole, z dużą dozą elastyczności, przystosowując go do kontekstu każdej placówki.

  • Organizacje non-profit mają do odegrania rolę w utrwalaniu innowacji sektora publicznego

Jako strażniczka modelu Escuela Nueva, FEN pilnuje jakości jego wdrażania, jednocześnie promując go na świecie. Z pracy na stanowisku wiceministra Colbert wyniosła przekonanie, że rządy, chociaż zapewniają dostęp do skali systemowej, nie są w stanie utrzymać innowacji z powodu stale zmieniających się priorytetów i dużej rotacji kadr. Dlatego jej zdaniem organizacje non-profit mogą pełnić funkcję partnerów rządu, by podtrzymywać innowacje oraz współpracować ze społecznościami lokalnymi oraz fundatorami i fundatorkami w roli doradców i doradczyń, a także promotorów i promotorek.

 

Pytania dla przedsiębiorców i przedsiębiorczyń społecznych

  • Jakie są podstawowe wartości i zasady Twojego modelu, produktu lub usługi? Czy klienci i klientki oraz/lub społeczności z którymi współpracujesz podzielają i propagują te wartości i zasady?
  • Jak możesz uelastycznić swój model, tak by zachował podstawowe wartości i zasady, ale odpowiadał na złożone i różnorodne potrzeby społeczności?
  • Jeśli działasz lub zamierzasz działać za pośrednictwem rządu, jak możesz przygotować swój model pod względem merytorycznym, politycznym i finansowym do przyjęcia przez rząd?

 

Jeśli innowacje w instytucjach publicznych mają się utrzymać, powinny opierać się na kluczowych interesariuszach i interesariuszkach, warto, by były w nie zaangażowane niepaństwowe podmioty. To oznacza, że innowacja jest własnością tych, którzy muszą się zmienić, a sektor prywatny i społeczeństwa obywatelskiego wspierają jakość, ewolucję i trwałość innowacji”

 

Vicky Colbert, założycielka i dyrektorka wykonawcza
Escuela Nueva Foundation

 

Artykuł pochodzi z raportu Fundacji Schwab „Wyjść poza skalę organizacji: jak przedsiębiorcy i przedsiębiorczynie społeczni_e tworzą zmiany systemowe”. Oryginalny tekst raportu w języku angielskim znajdziesz tutaj.